Levenskunst is volgens mij: de kunst zo te leven dat men zich er prettig bij voelt. Ik heb hiervoor mensen om mij heen nodig; mijn gezin, familie, vrienden, gemeenteleden, dorpsgenoten.
Maar ook min werk, wat direct met mijn hobby te maken heeft, maakt mij gelukkig Het belangrijkste materiaal daarbij is voor mij: hout – puur natuur. Ik word blij en warm als ik een stuk hout vast houd, of dat nu een ruwe stam of een gladde balk is, een grote plank of een late, het daagt mij uit er iets mee te doen.
Dit kan heel praktisch: een kozijn, een deur of een trap zijn maar ook een stoel of een puzzel of een speelgoedauto.
Met 4 latjes heb ik een rekje gemaakt. Met meerdere latjes, 24 in totaal heb ik 6 rekjes gemaakt. De 6 rekjes zijn in elkaar gevouwen, ze houden elkaar vast en dan ontstaat er deze kunstige vorm.
Is het met ons mensen niet precies zo? Alleen is maar alleen. We hebben elkaar nodig, moeten elkaar vast houden en dan ontstaan er vaak mooie vormen van gemeenschap. Door hier een lamp in te hangen, kan het fungeren als een lampenkap en straalt het hout letterlijk en figuurlijk warmte uit.
Hout, in welke vorm dan ook, geeft mij, als ik er aan denk, een warm gevoel.
Zo is het ook met het geloof voor mij: als ik er aan denk, geeft het me een warm gevoel.
Voor mij is het leven een kunstwerk!

Min motto: hou(d)t moe(d)t.

Piet van der Sar

Een beeld gemaakt van Braziliaans speksteen. Eerst de verhouding van het lichaam op de steen getekend en gebeiteld, gehakt en geschaafd. Zo kwam de vorm er langzaam in. Deze steen had een verrassing in zich: bij het hoofd en bij de armen zat veel ijzer. Dus de slijpsteen er bij gepakt. Als je denkt dat het klaar is, begint het schuren en polijsten en als laatste de was er op.
Dit beeld heeft ook met mijn leven te maken. Het leven bestaat niet alleen uit werken en hobby, bij ons in de familie en het gezin hoort sport er ook heel erg bij. Het is ontspanning en inspanning; Lekker om je hoofd leeg te maken. Je kunt het samen doen maar ook heel goed alleen.
Zwemmen was mijn sport, vandaar dit beeld.
Leven, het leven zit ook vol verrassingen en uitdagingen. Wie had verwacht dat ik hier zou staan om u iets te vertellen. Dit was voor mij een verrassing en ook een uitdaging.
Dus de combinatie: kunst en leven of leven en kunst maakt voor mij Levenskunst.

Geertje de Rijke

En God zei: “Ik wil dat er licht is!” Toen was er licht. 4 En God zag dat het licht goed was. God scheidde licht en donker van elkaar. 5 Het licht noemde Hij ‘dag’ en het donker noemde Hij ‘nacht.’ Toen werd het avond en weer ochtend: de eerste dag was voorbij.
6 En God zei: “Ik wil dat al het water zich in tweeën verdeelt.” 7 Toen verdeelde het water zich in water boven in de lucht en water beneden op de aarde. Zo gebeurde wat Hij zei. 8 Het bovenste deel noemde Hij ‘hemel.’ Toen werd het avond en weer ochtend: de tweede dag was voorbij.
9 En God zei: “Ik wil dat het water beneden op de aarde naar één plek stroomt, zodat er ook droge grond tevoorschijn komt.” Wat Hij zei, gebeurde. 10 De droge grond noemde Hij ‘aarde’ en het samengestroomde water noemde Hij ‘zee.’ En God zag dat het goed was.
11 En God zei: “Ik wil dat er uit de aarde gras en allerlei planten en bomen ontstaan. Planten die zaden maken en bomen waar vruchten aan groeien. Alle soorten bomen moeten hun eigen soort vruchten krijgen met zaad er in.” Wat Hij zei, gebeurde. 12 Er begon gras op de aarde te groeien en er ontstonden allerlei planten.

Dit mooie landschap kwam ik zomaar tegen. Ik loop hier wel vaker. Maar zo had ik het nog nooit gezien. En dat maakt het zo bijzonder. Elke dag is anders. Het licht is anders. Al is het alleen al door de stand van de zon ten opzichte van de aarde. Wat mogen we dankbaar zijn dat er licht is. Zonder licht is er geen kleur. Zonder licht zien we geen diepte. Zonder licht is er geen reflectie. Levenskunst is voor mij dat er licht is waardoor ik goed kan waarnemen. Waardoor ik kan genieten van de natuur en wat is het dan mooi dat je die unieke momenten, die soms voordoen, kunt vastleggen. Ik vind het een schilderachtig landschap. Daarom heb ik er voor gekozen om dit op canvas te laten printen, wat het schilderachtig effect versterkt.

Hans Lamse

In oktober/november vorig jaar begonnen we aan het plan voor deze 40dagentijd en het thema “Levenskunst” werd verbonden aan het thema van de PKN “Zet een stap naar de ander”
Door middel van een kunstwerk zetten wij een stap naar de ander.
We laten iets van onszelf zien en hopen daarbij dat we iets bij u los maken.
Positief of negatief, het mag allemaal.
Levenskunst, ik dacht meteen: Yes!! Doen wat je fijn vindt om te doen, dat is Levenskunst en ik begon heel enthousiast aan een schilderij.
Het gekke was dat ik heel anders schilderde dan ik gewend ben.
Ik plakte dingen op en ging er weer met verf overheen….. Het probleem was dat ik zoveel dingen leuk vind om te doen dat het een warboel werd op het doek en eigenlijk vond ik het zelf niet eens mooi…
Het was niet van mijzelf!
Het moest anders….maar hoe dan???
Toen las ik ergens een regeltje van Anselm Grünn, die zei:
”Levenskunst is: geworteld zijn in de aarde en reikend naar de Hemel.”
En dat inspireerde mij.
Ik ging meer lezen van Anselm Grünn en vond Het grote boek van levenskunst! Jawel, het bestaat écht en het is de moeite waard om het te lezen!
Daarin ontdekte ik dat er nog meer nodig was voor levenskunst. nl. kijken met je hart.
In de boomwortels is de vorm van een hart te vinden met daarvoor een blauw bloemetje, het struikviooltje. Het lijkt op een oog.
Geworteld in de aarde, reikend naar de hemel en kijkend met je hart.
Het is allemaal terug te vinden in mijn schilderij.
Geworteld in de aarde door mijn voorouders en ouders, door mijn familie en de omgeving waar ik opgroeide en waar ik nu woon. Levend met de mogelijkheden die ik heb gekregen.
Reikend naar de Hemel, mij geleerd en voorgeleefd door mijn ouders en voorouders en daarom weet ik dat ik God nodig heb in mijn leven.
Kijkend met mijn hart,
Kunst maken is niet eenvoudig, het is zoeken, mislukken en opnieuw proberen.
Zo is het denk ik ook met levenskunst, niet altijd even makkelijk en tóch steeds weer opnieuw proberen

Annie Reitsema

Kunst, om te leven.
Een aantal jaren geleden ben ik begonnen met het liturgisch bloemschikken. Ik kwam het tegen op internet. Het raakte mij meteen: bloemschikken vond ik erg mooi en leuk om te doen en nu kon ik het combineren met iets wat erg belangrijk is in mijn leven: de kerk en het geloof.
Ook gaf het mij de kans, om iets te combineren. De kerk en het geloof staan niet op zich, op een eilandje, maar staan midden in mijn leven, in deze maatschappij.
Die combinatie kan op vele manieren: door het aantal bloemen, door de vorm, kleur. Ook hebben de bloemen vaste betekenissen gekregen, met een link naar Bijbelteksten of personen.
Vandaag heb ik gekozen voor een fiets: in het leven krijg je vele kansen. Die moet je wel zelf zien en pakken! Als er tegenslagen in je leven zijn, gaat het er om, hoe je het leven weer oppakt! We hebben allemaal leren fietsen, met vallen en weer opstaan. Zo gaat het met alles in ons leven: iets doen, vallen en weer opstaan. Onze ouders stonden dan in de schaduw klaar om ons op te vangen en ons te behoeden voor valpartijen…. En dan trots rondrijden:” kijk eens mama, met/zonder zijwieltjes!!”
Soms lijkt het, alsof God heel ver weg is. Maar Hij is er altijd om ons weer op te vangen. En zoals onze ouders ons vertrouwden, dat wij konden fietsen zonder zijwieltjes, zo vertrouwt God ons ook. Hij geeft ons iedere dag weer nieuwe kansen, om het beter of anders te doen dan gisteren.
De bloemen en het materiaal hebben een speciale betekenis:
Roos is het symbool van de liefde
Mos staat voor moederliefde
Boomschors betekent houvast en bescherming
Hedera geeft aan: de trouw van God
De natuur is kunst. Wat een feest om daarnaar te mogen kijken en er gebruik van te mogen maken!

Ina Hospers

Toen Annie mij belde met de vraag of ik met het kunstproject voor de 40 dagen tijd mee wilde doen zei ik gelijk ja, maar in de loop van de week daarop dacht ik ho ho wat heb ik nu weer op mijn hals gehaald. Maar gaande weg kreeg ik toch langzamerhand de inspiratie om iets te maken en dit is het resultaat geworden.
Dit kunstwerk beeldt uit de levenskunst of de kunst van het leven.
Ik ben begonnen met ronde beetje bolle spiegel dat het stukje aarde uitbeeldt waarop wij leven daarop heb ik een basis gemaakt van zand met een primer wat het stof uitbeeldt waaruit de mens is gemaakt. De vier balletjes op de hoeken duiden bevruchte eicellen uit dit is het allereerste begin van leven de acht eieren duiden op het begin van nieuw leven en de kleuren zijn de veelkleurigheid van de mensen, En het zwart duidt op de duisternis deze gaat geleidelijk over naar kleur en zo naar wit toe wat het licht uitduidt, de volmaaktheid. De wazige en beschadigde plekken op de spiegel duiden op de moeilijke periodes in het leven. Aan het begin van de levenswegen heb ik een alfa teken gemaakt dat begin betekent en aan het eind het omega teken wat het einde betekent. Het spiegeltje in de midden is onbeschadigd en duidt op de volmaaktheid. God schiep de mens naar zijn beeld en gelijkenis dus als je daar in kijkt zie je iets Goddelijks en iedereen die er in kijkt ziet iets anders en toch ook weer niet. Het geheel heeft ook wel iets weg van een klavertje vier en dat is het geluk wat de mens in zijn leven nodig heeft.

Andries Post

Het beeld is gebaseerd op het verhaal van de Emmaüsgangers.
Ik vind het een heel mooi verhaal waar ook veel levenskunst in verweven zit.
Ik heb een boek over de Emmaüsgangers, met kunst en gedichten, dat ik nog van Leen de Bruin heb gekregen. Het boek is mij dierbaar en ik wil het eigenlijk niet uitlenen, ik had het toch gedaan en heb het ruim een jaar niet meer in huis gehad, juist in de afgelopen weken bracht iemand het boek weer terug..
In het kort gaat het begin van het verhaal over 2 leerlingen van Jezus die naar Emmaüs liepen, ze waren erg verdrietig omdat ze dachten dat de dood van Jezus onomkeerbaar was. Opeens kwam Jezus met hen meelopen maar ze herkenden Hem niet.
Het betongaas beeld de teleurstelling en het ongeloof uit omdat de Emmaüsgangers niet begrijpen wat er gebeurd is. Eigenlijk zitten ze gevangen in hun eigen denken, twijfel en ongeloof, heel herkenbaar..
Ik heb geprobeerd om rust en stilte uit te beelden, Jezus luistert geduldig naar de mannen hij geeft hen ruimte, het niet begrijpen mag er zijn. Hieruit leer ik om geduldig te zijn met een medemens, en mij zelf ruimte te gunnen. Ook heb ik rust en stilte nodig om dingen te begrijpen.
Het beeld is gemaakt van planken van oude iepen van Schokland die al meer dan 10 jaar op zolder hebben gelegen, hierin zie ik ook wel de levenskunst om geduldig te zijn, dingen te laten rijpen. Vaak heb je al antwoorden in huis, antwoorden die je in het verleden al aangereikt hebt gekregen.
De Emmaüsgangers nodigen Jezus uit om met hen naar huis te gaan daar herkennen ze Jezus pas als Jezus met hen het brood breekt, dan zeggen ze “brandde ons hart niet toen hij onderweg met ons sprak en ons de schriften ontsloot”. In het beeld zijn de harten letterlijk ingebrand met een houtbrander.
Ik heb de Jezus figuur wit uitgebeeld als teken van zuiverheid en licht. De harten van de Emmaüsgangers heb ik wit gemaakt omdat zij door het lijden en de Opstandig van Jezus deel mogen hebben van het zelfde licht en zuiverheid. Dit geldt ook voor ons.
Er zit nog veel meer levenskunst en wijsheid in het verhaal maar dan zou het nu te veel worden…

Trudie Duijff