INDIEN IK JE DRAGEN KON Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je gesukkel en je angsten heen, dan droeg ik je uren en dagen lang. Indien ik de woorden kende om antwoord te geven op je duizend vragen over leven, over jezelf, over liefhebben en gelukkig
Wij zijn Gods kandelaar Wij staan in het licht, het genadige licht van de morgen. Wij vangen het licht. Het straalt uit onze ogen, het wekt hoopvolle gedachten. Wij worden kandelaars van dit licht, herhalen Gods eerste woord. Waar wij dit licht hooghouden en verspreiden, verdampen de grauwe nevels, worden
God, Fluiter het tot mij;in de stilte van de dag,in het piekeren in de nacht,in de stappen die ik zet,dat U met mij op weg bent. Fluister het mij in,als de twijfel mij overvalt,als cynisme mijn geloof verjaagt,als alles zinloos lijkt,dat U mij niet loslaat. Fluister tot mij,vriendelijk en beslist,dat
Leven als de bomen, trouw en aardsgezind bij het water wonen, leven van de wind, Hemelhoog geloven, leven uit één stuk ademnood te boven, onverdeeld geluk. Leven als de bomen, God heeft hen geplant, leven om te loven, leven uit Gods hand. Op de lente hopen, weten van de herfst,
De weg Je hebt wegen om te wandelen, wegen om van standpunt te veranderen. Wegen om te zoeken en succes te boeken. Wegen uit verhalen, waarop je kunt verdwalen. Lange wegen, korte wegen. Goede wegen, slechte wegen. Wegen waar de wind oprukt, en wegen waar je bloemen plukt. Drukke wegen,